اختلال شخصیت پارانوئید
اختلالات شخصیتی انواعی از اختلال ها هستند که شخصیت افراد را درگیر می کنند. ممکن است این اختلالات آنقدر در زندگی فرد تاثیر داشته باشند که فعالیت های روزانه ی وی را با مشکل مواجه کنند. اختلال شخصیت پارانوئید یکی از این اختلال هاست. تاثیر آن در زندگی افراد بستگی به شدت آن دارد. این اختلال با نام های دیگری از جمله شخصیت بدگمان و پارانویا نیز شناخته می شود. همانطور که از نام آن پیداست فرد مبتلا دچار رفتارهایی شکاکانه می باشد و نسبت به دیگران سوء ظن دارد و بد بین است. در ادامه ی این مقاله از وبسایت دکتر سید سادات سپهرتاج، روانپزشک شیراز، بیش تر با این بیماری آشنا خواهیم شد.
معرفی اختلال شخصیت پارانوئید
بدبینی و شکاک بودن مشخصه ی اصلی این بیماری می باشد. فرد بیمار دائما رفتار دیگران را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. و تصور می کند همه در حال توطئه چینی برای وی هستند. همچنین رفتار دیگران را تهدید کننده، تحقیر آمیز و آسیب زننده می دانند. آن ها دائما نسبت به دیگران احساسات منفی دارند.
این ویژگی های افراد مبتلا که در بالا برشمردیم می تواند مشکلات زیادی را برای آن ها ایجاد کند. مهم ترین مشکلی که ایجاد می کند عدم توانایی در ارتباط برقرار کردن با دیگران است. همچنین محدود و منزوی شدن از دیگر مشکلاتی است که برای این گروه از افراد پیش می آید.
علائم و نشانه ها
برخی از علائم و نشانه های بیماری شخصیت پارانوئید را در بخش قبل توضیح دادیم. اما به صورت دقیق تر موارد زیر را می توان از نشانه های ابتلا به این اختلال در نظر گرفت:
- عدم اعتماد به دیگران
- شکاک بودن نسبت به دیگران
- تصور مورد سوء استفاده قرار گرفتن یا فریب خوردن توسط دیگران
- سخت بخشیدن یا نبخشیدن دیگران
- کینه توزی
- حساسیت بسیار زیاد
- انتقاد ناپذیر بودن
- واکنش های عصبی
- خشمگین بودن
- تلافی کردن
- ترس از حمله به شخصیت آنان توسط دیگران
- شکاک بودن به همسر خود و خیانتک ار دانستن وی
- مسئولیت پذیر نبودن
- همیشه را به خود دادن
- بد تعبیر کردن نگاه های دیگران
- حسادت
- داشتن روابط سرد با دیگران
- آرام نبودن
- به دنبال دعوا بودن
- حفظ فاصله با دیگران
علت ها و درمان
دلایل زیادی وجود دارد که ممکن است اختلال شخصیت پارانوئید در افراد دیده شود. مهم ترین آن ها را می توان مربوط به عوامل ژنتیکی و روانشناختی دانست. تجربه های ناخوشایند از روابط با دیگران در کودکی نیز ممکن است موجب شوند که فرد به این بیماری دچار شود.
برای درمان آن از روش های مختلفی می توان استفاده کرد. البته تشخیص آن به عهده ی روانپزشک است. روان درمانی و دارو درمانی از جمله رایج ترین درمان ها برای آن شناخته می شود.