دکتر سپهرتاج روانپزشک شیراز ، جامعه شناسان، روانشناسان، روانپزشکان و فعالان حقوق زنان و حقوق بشر زوایای مختلفی از قتل رومینا را بررسی و بیان کرده اند. اما کالبد شکافی این قتل فقط مرهمی بر زخم زنان و دخترانی است که در اقصا نقاط جهان قربانی چنین خشونت های شومی می شوند. در حقیقت کربلائی علی اشرفی که قاتل محسوب می شود، خود قربانی و مقتول فرهنگ خرافی چند هزار ساله ای است که حتی ادیان هم نتوانستند همه ابعاد آن را تصحیح و ارتقا بخشند. از آنجائی که تمامی اعمال و رفتار انسان ها تابع تفکرات و احساسات نشات گرفته از درون مغز است و تفکرات و احساسات هر فرد هم عمدتا پرورده فرهنگ خانواده و اجتماعی است که در آن زندگی می کند، لذا نباید از شاه کلید یا حلقه مفقوده این قتل ها مغفول ماند. بشر زمانی که از غارها و جنگل ها به سوی زندگی جمعی در کنار چشمه ها و دشت ها سرازیر شد، به فکر تحولی بنیادی و اساسی در تفاوت ظاهری بین انسان و حیوانات افتاد. همان که به اصطلاح مبدل شدن از عریانی به پوشیدگی بود. با گذشت قرن ها و مالکیت بر اقامتگاه، چراگاه، حیوانات اهلی، خانواده هم شکل منسجم تری به خود گرفت و مالکیت آن در اختیار پدر واقع شد. چون مردان قوی تر و زورمندتر از دیگر اعضاء خانواده بودند هرکدام همسر و فرزندان خود را تحت حفاظت و مراقبت فیزیکی خود قرار دادند و به تدریج احساس مالکیت در آن ها پر رنگ تر شد. بالطبع این احساس مالکیت، حفاظت زن و فرزندان در مقابل متجاوزان را افزایش داد. اما از طرف دیگر آزادی و اختیار آنان را محدود کرد. تا جائی که تعصب بیش از حد نسبت زن و فرزند باعث شکل گیری آبرو و غیرت شد. آبرو و غیرت در اذهان هواداران آبرو و غیرت، صرفا یعنی احساس و افکار یک فرد نسبت به اهمت دیدگاه دیگران بدون هیچگونه پشتوانه عقلی و منطقی، متاسفانه در گذر زمان این خصلت غیر معقول و غیر منطقی به عنوان بخشی از هویت انسان ها تبدیل شد. ( هویت هر فرد هم شامل خصوصیات فردی، اقتصادی، اجتماعی و… اوست.) وقتی یک مولفه در جامعه ای به عنوان خصلت نیکو یا بالعکس ناپسند تلقی شود، با گذشت چندین قرن با سرشت افراد عجین می شود. همانطور که زنده به گور کردن دختران قبل از ظهور اسلام یک آئین ارزشی محسوب می شد. کما این که خیلی از بزرگان عرب در مقابل آیات قرآنی در خصوص جلوگیری از زنده به گور کردن دختران بی گناه، مقاومت می کردند و آن را ظلم و خدشه دار کردن هویت، آبرو و غیرت خود می دانستند. هرچند پیروان دین اسلام نیز دختران را به جای زنده به گور کردن، زنده به حجله کردند. اما به درجاتی ارتقا محسوب می شد، چون از قتل زجر آور آن ها جلوگیری شد. دین اسلام نیز احکامی را در باب حقوق دختران و زنان بنا نهاد که شاید در صدر اسلام جهت نجات آن ها از قتل مقبول تر بود. اما علما دینی در ادوار مختلف بنا به صلاحدید خود آن را بدون تغییر و ارتقا با همان چارچوب اولیه حفظ کردند. حتی جایگاه پدر را پر رنگ تر هم کردند. تا جائی که اختیار پدر مانند یک مالک(در دوران پساغارنشینی) هنوز به قوت خود باقی است و چنان در اذهان یا سرشت بسیاری از مردان عجین شده است که گوئی فرار از خانه (بعضا خانه ارواح) یا ارتباط جنسی بدون اذن شرعی پدر و قوانین قراردادی حاکم، نوعی فنا شدن هویت و شخصیت پدر در بین اجتماع کوچکی است که درآن زندگی می کند. ناگفته نماند چنانچه اذن پدر در ارتباط رومینا با آن مرد ۳۰ ساله گرفته شده بود، نه هویت و آبروی (بخوانید نظر دیگران) کربلائی علی لجن مال شده بود نه اتفاق نا میمون قتل رومینا رخ داده بود. مغز و تفکر چنین افرادی حکم می کند که برای حفظ اعتبار، غیرت و هویت قراردادی خود، دست به داس شود و بخشی از ملک خود را هرس کند. به نظر می رسد کربلائی علی اشرفی، خود قربانی و مقتول تفکرات خرافی و فرهنگ دست اندر کارانی است (مباشران بنیادی چنین قتل هایی) که طی سالیان متمادی برای کربلائی علی ها ترسیم کرده اند. هرچند بعد انسانی کربلائی علی به شدت نگران است که چرا جگر گوشه اش را با دست خود به قتل رسانده است اما بعد دیگر او نفس راحتی کشیده و از عذاب وجدان و آبروی(بخوانید دیدگاه دیگران) رهانیده شده است. زیرا تکلیف شرعی خود را با آتش به اختیاری و نهی از منکر انجام داده است. دکتر سید سادات سپهرتاج، روانپزشک شیراز۹۹/۳/۱۱